advertenties

Claire Posthumus
Historica en kunstenares

Inhoud pagina

- Historica

- Kunstenares



Verhalen

  • Frans Overdijk Leiderdorp 3 juli 1920 - 25 februari 1941 Carew Chariton (Wales)

  • Martinus Tuijthoff Leiderdorp 21 februari 1911 - 11 mei 1940 Voorburg

  • Jean Vial en Maria Catharina Draat Tamboer en Marketentster

  • Gerrit Gerrits Posthumus, geboren 9 juli 1859 te Workum, overleden 23 mei 1936 te Workum, oud 76 jaar, ongehuwd. Beroep: zeilmaker.

  • Geertje Posthumus-Zandstra vertelster en schrijfster van het boek Retour Canada.

  • Hans Posthumus Harderwijk 3 Oktober 1947 - 15 februari 2016 Grave, voetballer.

  • Sieta Posthumus, zwemster.

    Vader, moeder en dochter:

  • Nicolaas Wilhelmus Posthumus, geschiedkundige en oprichter van onder meer het Rijksinstituut voor Oorlogsdocumentatie (tegenwoordig heet het NIOD) en het Internationaal Instituut voor Sociale Geschiedenis (IISG).

  • Willemien Hendrika Posthumus - van der Goot, publiciste en feministe.

  • Claire Posthumus (1938 – 2021), historica en kunstenares
  • Historica
    Historica Claire Candide Posthumus (1938) heeft in 1991 de Harriët Freezerring gekregen voor haar inzet voor het IIAV (Internationaal Informatiecentrum en Archief voor de Vrouwenbeweging) in Amsterdam, waar ze van 1974 tot 1998 bibliothecaris was.
    Het vrouwenarchief, dat als enige ter wereld zowel op nationaal als internationaal gebied publicaties over vrouwenzaken verzamelt, werd in 1935 o.a. door de moeder van Claire Posthumus, de econome
    Willemijn Posthumus- Van der Goot, opgericht. Zij deed dit samen met Rosa Manus en Johanna Naber, de twee andere bekende vrouwen uit de eerste feministische golf. Het verzamelen zit in de familie, want de vader van Claire Posthumus, de historicus Nicolaas Posthumus, was oprichter van het Internationaal Instituut voor Sociale Geschiedenis en het Rijksinstituut voor Oorlogsdocumentatie. ‘Als kind bouwde ik al torens met mijn vaders archiefmappen’, vertelt zij in een interview in Opzij.
    Bij haar komst in 1974 bij het Vrouwenarchief vond Claire een ingeslapen boel. Er kwamen hoogstens twee of drie bezoekers per maand. Dat is inmiddels, mede door haar grote inspanningen drastisch veranderd: gemiddeld komen er nu zo’n zesduizend bezoekers per jaar.
    Meer dan de helft van de ruim 45.000 boekwerken die het archief op het ogenblik bezit, zijn door Claire Posthumus aangeschaft. Ze had voor het kopen van nieuwe aanwinsten aanvankelijk een jaarbudget van tweeduizend gulden, nu is dat 60.000 gulden. Nog steeds ‘geen vetpot’ volgens haar. In die allerarmste jaren kon men haar dan ook op vrijwel elke belangrijke vrouwenbijeenkomst aantreffen, gewapend met grote boodschappentassen, waarin zij gratis drukwerkjes, pamfletten en boekjes verzamelde. Zij zorgde er ook voor dat de persoonsarchieven van bijvoorbeeld Annie Romein- Verschoor, Nellie van Kol en het archief van Het Jaar van de Vrouw (1975) in het bezit van het Vrouwenarchief kwam.
    ‘Ik heb duidelijk iets van de bezetenheid van mijn moeder’, zegt ze in het interview in Opzij. ‘Pas nu zij dood is (Willemijn Posthumus overleed in 1989 op 91-jarige leeftijd) voel ik dat ik haar werk echt heb voortgezet. Lang heb ik geweigerd onder haar vlag te varen; ik gebruikte ook jarenlang liever de naam van mijn ex-man dan die van haar, maar nu weet ik: die vlag is er nu eenmaal.’
    Claire Posthumus stelde in 1980 het boek Vrouwenwijsheid samen, een verzamelbundel van werk van Annie Romein- Verschoor. Ze werkte ook mee aan de verleden jaar verschenen bibliografie van deze schrijfster. Begin jaren tachtig werd er op haar initiatief door de Arbeiderspers een serie science fiction boeken van vrouwen uitgegeven, de Sfem-reeks.
    Het Vrouwenarchief fuseerde in 1988 met twee andere vrouwenorganisaties: het Informatie en Documentatie Centrum (daterend uit 1969) en het literaire tijdschrift Lover (daterend uit 1973). Samen vormen zij nu het IIAV.

    Bron: www.opzij.nl.

    Op 17 april 1998 nam het IIAV afscheid van bibliothecaris Claire Posthumus, een van de eerste medewerksters van het Internationaal Archief voor de Vrouwenbeweging. Vanaf 1974 heeft zij de collecties van het IAV, in 1935 mede opgericht door haar moeder Willemijn Posthumus-van de Goot, uitgebouwd tot een ware schatkamer van de vrouwenbeweging. Nog dagelijks blijkt hoe waardevol haar werk is geweest.

    Bron: jaarverslag IIAV 1997 - 1998 op www.iiav.nl.

    Onder redactie van Claire Posthumus verscheen Annie Romein-Verschoor : bibliografie 1910-1985 een uitgave van Internationaal Informatiecentrum en Archief voor de Vrouwenbeweging; Internationaal Instituut voor Sociale Geschiedenis.
    Amsterdam, 1990. - 160 p.
    ISBN 90 6861 042 2

    Voor het Biografisch Woordenboek van het Socialisme en de Arbeidersbeweging in Nederland (BWSA) schreef ze een biografie over Wilhelmina Carolina Benjamina Smit (bekend als Carry Pothuis-Smit), redactrice van De Proletarische Vrouw en de Socialistische Vrouwenbibliotheek en eerste vrouw in de Eerste Kamer.

    De biografie is te lezen op de website van het BWSA.

    In VRIJ NEDERLAND, jaargang 53, nr. 16 (18 apr 1992), p. 56-57, verscheen een artikel met de titel Dochter van geleerde ouders / Claire Posthumus.

    Kunstenares
    Sinds 1995 exposeert ze jaarlijks in galerie De Opsteker.
    Van 10 maart tot 7 april 2006 had ze daar onder de titel 'Work in progress' Claire Posthumus, schilderijen, een expositie.
    In de tekst van de uitnodiging wordt ze een eigenzinnig schilder genoemd.
    "Eigenzinnig waarom? het is een kwestie van hoe je het noemt, wat ik bedoel is dat ze niet houdt van het voor de handliggende. En geloof mij het lukt haar ook niet iets dergelijks te maken. Ze schildert sinds de tachtiger jaren en had tentoonstellingen in binnen- en buitenland, en overal vond zij gehoor bij publiek dat zichzelf herkende in haar manier van werken, denkend dat kan ik ook. Beest
    klik op de foto voor een vergroting
    Zij is duidelijk in haar uitspraak zeggend: "iedereen kan schilderen je moet er voor gaan, en het betekent iets van jezelf laten zien, namelijk datgene wat jou van anderen onderscheid en datgene wat je boeit en bezighoudt", dat is ook steeds haar uitdaging. Soms kunnen gevoelens het beste via 't schilderen naar buiten komen, bijvoorbeeld frustratie. Het lukt niet, het lukt niet, je zit op 'n dood punt, je krijgt visioenen om bij de opening van je tentoonstelling het schilderij op je hoofd kapot te slaan, het vervolgens met een gat er in op te hangen en het dan 'frustrated' te noemen. klaar. Bij het proefdraaien van dit idee kwam er geen gat in het doek, en dan gaat ze verder op zoek, tot het schilderij af is.
    Opnieuw hopen wij dat U net zoals wij, met veel plezier naar haar boeiende- sterk- en afwisselend werk zult komen kijken, en nodigen u daar van ganze harte voor uit."
    Bron tekst: www.kunstbus.nl.

    candide
    'Candide', acryl op doek, 60 x 50 cm.

    Meer werk van Claire Posthumus

  • CAGE - Cyber Art Gallery Eindhoven Paintings by Claire Posthumus Paintings by Claire Posthumus

    In 1996 is ze aanwezig op de Eventa3 in Uppsala, Zweden, waar ze een lovende kritiek krijgt. kritiek

    Op een Zweedse website was werk van Claire te zien, waaronder Het strand van Terschelling.

    strand

    The beach of Terschelling. Mixed media on canvas, 50x40 cm

    In 1998 heeft ze in het kader van de Eventa5 in Uppsala weer een expositie en is er een vernissage in Trägårds Cafét.

    uppsala 1998
    Pregnant head

    Pregnant Head, olie en acryl 2006 70x90 cm

    Nog wat foto's van exposities en krantenknipsels.
    Zuid Korea

    Zuid Korea, Art and Nature Kongju 1995

    Yokohama

    Yokohama 2000 International Open Air Art Exhibition

    Yokohama

    Yokohama performance (detail)

    Amsterdam

    Amsterdam Multicultural City 1995
    tentoonstelling met Carolien Molster

    Alkmaar

    Alkmaar tentoonstelling 1995

    Interview

    Interview door Carolien Molster op 25 juni 1995

    Ruurlo

    In 2001 en 2003 deed ze in Ruurlo, vertelt ze, "een soort performance verkleed, het eerste jaar in het Doolhof, dat ligt daar in het bos. Ik stelde mensen die ik ontmoette de vraag of ze wisten waar ze heen gingen. Ik had me er op verkeken dat er erg veel families rondlopen zodat het wat moeilijker ging, daarom heb ik ze in een latere fase (ik ben er 2 á 3 weekenden geweest), gevraagd om een kaart te trekken en geprobeerd op die manier contact te krijgen. Ik was toen bij de uitgang van het Doolhof gaan zitten op een klein heuveltje, waar ik de boel goed kon overzien. De eerste keer dat ik door het doolhof liep had ik ook zoiets als hoe kom ik er uit."

  •  

    Privacybeleid Donatie